Vandaag even roze nagellak

Geplaatst op 25 maart 2017 in categorie Up close & personal

Wat een dag vrijdag 24 maart! De middag begon met een workout van personal trainer Carlos Lens. Ging ik ambitieus eerste rij staan, manoeuvreerde ik me na een paar oefeningen subtiel naar rij 2. Wat een fitnessbeest die Carlos, ik ging kapot! Bestaat er een woord voor het stadium vóórbij verzuring? Want daar was ik! Mijn hele zuurstofaanvoer liet het totaal afweten. Ik voelde me duizelig, pijn in mijn longen en mijn benen voelde als zwabbertjes die in de fik stonden. Shit, hoe lang duurde deze workout ook alweer? En serieus, die meiden om me heen, van begin tot eind, vol erin! R.e.s.p.e.c.t.

Ik heb de video later op de dag teruggekeken en het viel me op dat het live commentaar veel ging over ‘ik zie alleen maar slanke dames’. Veel vrouwen willen afvallen om gezondheidsredenen. Een te hoog gewicht voor je lengte (een BMI boven de 25) geeft meer risico’s op gezondheidsklachten. Ik heb een BMI van 24. Goed dus. En dat zie je ook. Ik ben de eerste die zal zeggen: ik zie er goed uit. Goed figuur, prima. Maarrrr…. op het moment dat ik dan aangeef dat ik wil afvallen… is dat blijkbaar absurd. Want wáárom in godsnaam, zou ik nou moeten afvallen?

Wij mogen als vrouw alles doen om er mooier uit te zien. Je nagels lakken, haren verven én ook nog in model föhnen en make-up gebruiken. Alles om onszelf mooier te maken en mooier te voelen. Ik zeg bewust ‘mogen’ want niet iedereen maakt er gebruik van. Maar het mag. Het is sociaal geaccepteerd. Er kijkt niemand raar van op als een vrouw met een BMI van 24 mooi is opgemaakt of een gestylde coupe heeft. Niemand die zegt: hè, verf jij je haren blond? Joh, doe niet zo gek, laat ze lekker donker.

Het is geaccepteerd dat wij ons op die manier als vrouw mooi mogen maken. Maar als ik met mijn BMI van 24 dan zeg: ik wil een paar kilo afvallen, dan kijken mensen mij aan alsof ik me heb opgemaakt als een bandlid van KISS. Hè jij??

Een goed BMI heb je tussen de 18,5 en 25. Voor mijn lengte houdt dat in, dat ik maximaal 69kg mag wegen en minimaal 52kg. Dat is een marge van maar liefst 17kg!!

Ik wil afvallen omdat ik blij word van een paar kilo minder. Ik vind mezelf dan mooier. Net zo goed als dat ik me op mijn lelijkst voel als ik net uit de douche kom, haren nog nat, met mijn uiterst charmante maar oh-wat-zitten-ze-fijn-adidas-slippers onderuit gezakt op de bank zit. Lenzen uit, bril op en mijn huispak aan. Zo blij word ik dan van mijn evenbeeld als ik opgedirkt, vol in de make-up, haartjes in de krul, in mijn mooiste blousje en gouden rokje een uitzending van RTL late Night bijwoon. En dat Linda de Mol dan zegt: wat een leuk rokje! Dan groei ik 2 meter!

Dat fijne gevoel, dat gelukkige gevoel over mezelf, dat kan ik nog meer vergroten door een paar kilo af te vallen. En doe ik dan iets héél geks? Nee. Ik verschuif mezelf in die marge van 17kg iets meer naar de onderkant. Dat zou voor iedereen toch hetzelfde gevoel moeten oproepen als dat ik zou zeggen: ik doe vandaag roze nagellak op in plaats van oranje. Inderdaad. Wat maakt het uit? Als ik er maar gelukkig van word, toch?

Heb jij de uitzending gemist? Bekijk hem hier. Ik ben aan het woord vanaf 49.39 minuten.